Geçenlerde çok duygulandığım bir haber aldım. Çocukluk arkadaşım, Hürcan evleniyor. 6 yaşından beri görüştüğüm elimdeki biricik arkadaşım, sırdaşım, kardeşim benim... 20 yıl olmuş be yaaa....... Facebook nelere kadir. Ansızın yeni eklenen o nişan fotoğraflarında seni gördüm... Ya bundan nasıl bir duygudur anlatamam. Heyecandan gözlerim yaşardı. Kendimi duygusuz biri sanardım ama bazen insan tutamıyor demek ki kendini... Ayhan amca ve Fülay teyzem, 2. annem babam benim onlar... ellerinizden öpüyorum. Düğünde seni yalnız bırakamam. Mümkün değil, kaçamazsın benden dostum... ;)Tatile az kaldı. Artık şu 1-2 haftalık yılsonu seminerini de atlatınca ver elini düğünler, ver elini eski ilkokul çocuk arkadaşların falan... Çok inanılmaz yoğun bir tatil planı var, önceki konularda bahsetmiştim. Samsun'dan başla, İstanbul, Balıkesir, İzmir, Manisa, Çanakkale, Marmaris, Ankara......
Karne günüydü bugün. Okulda bir şenlik bir şenlik. aman tanrım görmelisiniz. Makinayı elimden bırakmadım. Bir tane numunelik buraya koyuyorum fotoğraflarımdan. Açık söyleyim çiçeği burnunda öğretmenlik hayatımdaki en duygulu karne günü geçen seneydi. geçen sene mezun ettiğimiz sınıfı tarif edemem. Hala daha arayığ sorarlar. Çoğu il dışında başka okullarda okuyorlar. Aralarında Anadolu Lisesini kazananlar da oldu. Bu sene kazanan çıkacağını sanmıyorum. Bilmiyorum yaa, umutsuzum o konuda... :(Bir de bloglar arasındaki bu münakaşadan şikayetçiyim. Nedir bu yaa. İsteyen istediğini yazar. hoşuna gitmiyorsa sizi ilgilendirmez, yorum yazazsınız olur biter. Sizi eleştiriyorsa, siz de kendinizi savunma ihtiyacı hissediyorsanız adam akıllı savunun. Nedir yani küfürlü mesajlar falan. cık cık cık... Yakıştıramadım size...
darısı senin başına koray. arkadaşınada mutluluklar diliyorum.
YanıtlaSilkarnleri dağıtmışsın bu en güzeli işte. ben senin öğrencileriden umutlu kazanırlar.