Hevesimin kursağımda kalması

4 gözle bekliyordum Cumartesi'yi. Bağarası'na gidip köy kahvesinde oturup insan çekicektik. Cuma gecesi 10 saatin ardından eşim beni almaya geldi okula. Eve dönerken ters şeritten gelen bir otomobili görmeyerek yandan vurduk. Tartışmasız %100 karşı taraf suçlu. Ters şeritten geliyor...

Baktım eleman uyumlu. Lagaluga yapmıyor. Zaten gece gece hiç kimseyle kavga edecek halim de yoktu. Durumunu da çok iyi görmedim. Hasar çok değil gibi görünüyordu. Tutanak olayına girmek istemedim. Doğru sanayiye... Yanlız sanayiye giderken kafama birşey takıldı. Hafızam iyi değildir. Ama adamın tipi geçen seneki vukuatte olay yaratan adama çok benziyordu. (bkz: geçen seneki vukuat) Kaffaları yidim yine. Eğer oadam buysa inanılmaz pişman olurdum. 1 KRŞ bile vermeden kaçar giderdim...

Eşimin kaportacı bir velisi varmış. Hemen aradık. Sağolasın o saatte geldi hemen dükkana. Adamın adını sordum. '..... Kurnaz.' aboooo.... Daha 15 dakika önce ders vediğim öğrencinin babaı... Hem de hem davranış hem de akademik olarak başarılı bir öğrencimin babası. Yarıyarıya ödemeyi kabul ettik. 200 TL nin 100 ünü ben ödeyecektim. Benimkinde çok hasar yoktu. Sadece 50 TL ye  pasta cila ile kurtacaktım. Şimdilik böyle görünüyordu. Yarın gel dedi usta... Yarın? Yarın Cumartesi... :( Ama yarın olmazsa bir daha HİÇ olmaz... :( Neyse artık, sabahtan gelirim, hallederim. Öğleden sonra da doğru fotoğrafa...

Eve gittim. öğrencim geldi. Hayatımın en kötü özel dersini anlattım. Yılların getirdiği unutkanlık mı yoksa 10 saatin üstüne bir 2 saat dersten mi kaynaklanıyor bilmiyorum ama çok kötüydüm... :( Öğrenci gittikten sonra da işim bitmedi. Pazar günkü derslere hazırlık yapmam gerekiyordu. 12 saat sonrasında bir de oturdum onlara çalıştım. Çok uzun sürmedi. Kafam çatlıyordu. Kendimi kısa süre sonra yatakta buldum...

Sabah kalktığımda saat 10 du. Hemen yataktan fırlayıp bişeyler atıştırıp doğru sanayiye... İş uzadıda uzadı, uzadıda uzadı... Far değişmeli dendi. Çıkma orjinal bir tane bulduk. 100 kağıt da öyle girdi. Madem öyle sağı solu eksikti onları da yapayım dedim. Pasta cila denen o boktan şey bütün günümü yedi. Macun gibi birşeyi yama gibi yapıyor. Sonra onu suyla siliyor. Ateş tutuyor. Yine o macunu sürüyor, sonra pembe bişey sürüyor, ateş, su, macun vs vs. derken arabanın rengi kendine geliyor. Saatlerde 15:30 u gösteriyor. Yani resmen günüm sanayide öldü.

Haftaiçi kıçımı yırtıp verdiğim özel derslerin parasını sanayide çarçur ettim. Parasını zerre kadar düşünmüyorum. Benim için en değerli vaktim gitmişti. Canım çok sıkıldı bu duruma. Saat 15:30 dan sonra yapılabilecek en güzel şey berbere gidip vücudumdaki elektiriği boşaltmaktı. 

Eve geldiğimde eşim evde yoktu. Mağaza gezmişti bütün gün. Geldiğinde bana sürpriz yapıp hediye almış. Heralde gergin olabileceğimi tahmin etmiş. Sevgilimin bu ince düşünceleri beni acaip sevindiriyor. O an çok şnslı olduğumu düşünüyorum. Bunu gösteremiyorum. Bu, O'nu üzüyor. Ama ne yapayım? 

Eve gelip bilgisayarımı açtığımda ilk merak ettiğim Melo'nun BlogerMagazin dergisiydi. Kıyamet yazımı dergisine koymuş.. Çok mutlu mesut oldum. Beğenilmek güzel birşey.. :)

Birçok yorum vardı blogumda. Herkes fotoğraflarımı bekliyordu. Beklentilerine cevap vermek amacıyla yapabileceğim tek şey aşağıdaki sanatsal olmayan (Ustanın sanatına lafım yok.) fotoğrafları yollamak olacak.