22 Mar 2009

Ruh ikizi

Çevremdeki kısıtlı insan kitlesinin dünyalarına baktığımda hepsi ayrı. Ben de farklıyım. Öyle olmak zorunda değil mi? Herkes kendi dünyasını kurmak ve onda yaşamak zorunda değil mi? Hepsinin belli bir kesişimleri olur elbet. Benimle de kesişimleri oluyor. Bakıyorum da hep bu kesişim belli bir çıkar doğrultusunda oluyor. Birileri birilierini sömürmek zorunda mıdır hep? Bir de şunu farkettim. Bu kesişimler ne kadar küçük olursa o kadar fazla çıkar ilişkisi oluyor. İş bittiğinde, sen yoluna, ben yoluma... ve artık birbirlerini tanımaya gerek kalmıyor. Ama eğer ortada belli bir çıkar ilişkisi yoksa işte o zaman kesişimler büyüyor ve gerçek arkadaşlık hatta ve hatta dostluk meydana geliyor. İşte bu insanlar gerçekten vazgeçilmez. Biraz daha ileri giderseniz iç içe olduğunuz gerçek ruhunuzun diğer yarısı diye tabir edeceğim karşı cinsinizi yakaladığınız anda sakın onu kaçırmayın derim... İşte o kişi evleneceğiniz kişi olmalı... Çevrenizdekileri iyi test edin. Kiminle oturup kiminle kalmanız gerektiğini, kiminle ne kadar samimi olmanız gerektiğinden tutup yapacağınız muhabbetin sınırlarını iyi koyun. İnsanların hangi amaçla yaklaşacağı bu dönemde çok belli olmasa da üstünde biraz düşününce pek zor olmuyor artık bunu bulmak. Eğer altında gerçekten birşey yoksa işte onu sakın ama sakın bırakmayın, kovalayın. Konu ben olunca çevremde gerçek dost diyebileceklerim belli artık. Benimle yakın muhabbet kurabilecek insanlar bilir kendilerini. Hepsiyle sınırlarım bellidir. Ama henüz karşı ruh ikizimi buldum diyemem. :( Ümidimi de yitirmek üzereyim...

9 yorum:

  1. Umut ederim ki sizde ve bende ruh ikimizi buluruz.
    gerçek dost çok zor bulunuyor. İş ortamımı düşünüyorum hep menfaat var. seni seviyoruz bizim için çok ünemlisin diyip ilk fırsatta beni satarlar. o yüzden bir gözüm hep arkamdadır.
    Dostlarım sayılırda olsa yine var, o yüzden birazcık şanslıyıp.

    YanıtlaSil
  2. Herkesin kendine ait bir dünyası var,bu dünyayı yalnız değilde biriyle paylaşmakta doğanın kanunu...
    Çıkar ilişkisi konusunda size katılıyorum...Önce çevremizdeki insanları iyice tanımalıyız,ondan sonra sevgimizi vermeliyiz..Yoksa kaybedenler hep biz oluruz..Aşkta da,arkadaşlıkta da,dostlukta da hep böyledir..
    Corai ümidini kaybetme,herkesin bu dünyada bir ruh ikizi vardır,Siz bulamasınızda,mutlaka o sizi bulur..Dilerim en yakın zamanda ruh ikizinize kavuşursunuz..Yazınızda banada yer verdiğiniz için çok teşekkür ederim..Saygılarımla..

    YanıtlaSil
  3. nesli özellikle iş ortamı çoğu kez herkezin şikayetçi olduğu konu.
    İnsanları tanımak için tam bir insan sarrafı olmak gerekiyor. Gerçekten bu zamanda çok zor iş. O yüzden nesli gibi az olan dost diyebileceğim arkadaşlarımla yetiniyorum ben de.
    Umarım ikiniz de ruh ikizinizi bulursunuz arkadaşar. Yorumlarınız için çok teşekkür ederim.

    YanıtlaSil
  4. merhabalar gerçekten ruh ikizinizi bulmak o kadar zor ki helede bu zamanda yalnız şu var tam ruh ikizinizi bulamasanızda size çok yakın olabilecek birileriylede bu hayatı paylaşabilirsiniz dostluklar ve arkadaşlıklar ise hayal oldu artık okadar az sayıda dostu olan insanlar varki bide dost bilipte aslında sadece düşmanınız olanları görseniz şaşarsınız menfaat dünyası ne yapacaksınız herkes bir yol tutmuş gidiyor dur diyende yok :))

    YanıtlaSil
  5. Aslında kendinizle bire bir örtüşen birini bulmak da pek mantıklı gelmiyor bana. Biraz farklar olacak, tartışacaksın, ama çatışmayacaksın. Yoksa sıkılır insan kendinin gibi biriyle. Paylaşacak şey bulamaz...

    YanıtlaSil
  6. Nedir ki ruh..
    Tavır mı..
    Verilen kararlar mı..
    Tercihlerle oluşan yapı mı..
    Kapalı beynin içinde olup biten mi..
    Yaklaşımlar mı..
    Tepkiler mi..
    Sunuş biçimi mi,
    kendini..
    Kendin bile değil, içinde duran, ve başkası için yaşayan bir taraf mı..
    Tarafsız mı..
    Yönettiğimiz hayatımız mı?

    Hangi birinin ikizini bulcan be kardeşim?
    Uyuşmak önemli.. Adaptasyon.. Hem kendin gibi olup, hem de karşındakini yalnız bırakmadan, destek olabilmek.. Hatta farkına varmadan iyilik yapmak, düşüncesinin bile huzu verdiğini hissedince, varlığına şükretmek..
    Anlamak..Anlamaya çalışmadan, kendi kendine anlayabilmek.. İlla ki "aynı" olmaya gerek yok.. Anlamak..alınmadan, aynılaşmaya gerek kalmadan, bazen sadece uzaktan bakıp her şeyi anlamak..

    Umdukların,
    bulduklarınla ruh ikizi olsun abicim :)
    tertemiz çünkü kalbin..

    YanıtlaSil
  7. Aslında %100 aynı olmak değil önemli olan dediğin gibi. Yoksa hayat çekilmez olurdu. Farklı ol ki tartışasın... ama çatışmadan. Yoksa gerçekten çok sıkıcı olurdu...

    YanıtlaSil
  8. ayy ayy bende yoruldum ve vazgeçtim sıkıldım çünkü. ayrıca bahsetiğin yazı gerçekten çok güzel bir yazı..

    Bu arada hiç kimseyi sevmedim 21 yaşındayım acaba ruhumun öteki yarısı da beni arıyor mudur bşr yerlerde.. Ona bir çift lafım var : Ben artık seni aramıyorum, tükendim ya beni bulursan kavuşuruz bulmazsan son yazımda belirttim ne yapacağımı ;)

    YanıtlaSil
  9. Hiçbir zaman umudunu yitirme...
    Nereden ne çıkacağı belli olmaz... ;)

    YanıtlaSil

Aklına ilk ne geliyorsa gözlerini kapat ve yaz...