Zamanın insanlara etkisi

Yeni makinamı aldım. Deli gibi herşeyi çekesim var. Umarım bu hevesim geçmez. Yoksa verdiğim onca paraya çok üzülürüm.

Dün en çok görüştüğümüz arkadaşların evine gittik. Dedeleri alt katta oturuyor. Yaşı oldukça var. Hasta... Hastanede kalıyordu uzun bir müddet. Evine gelmiş. Yanına inelim dedik. Tabi bu da bana dede portresi çekmek için verilen ilk şanstı...

Yüzünün bu kadar kanlı canlı olduğuna bakmayın. Elini öpmek için tuttuğumda buz gibiydi. Rengi oldukça soluktu. Bu renk photoshop sayesinde geldi dedeye. Kolay kolay da bakamıoyrdu. Bana baktığı bir an buldum ve çektim.

Bu küçük çocuk büyüyünce, dedesinin babasını acaba hatırlayabilecek mi?
Gözümüzün önünde adım adım büyüyen bu çocuğa ve yavaş yavaş sonsuzluğa doğru yolculuğa çıkan dedeye 'DUR!' demek mümkün olmuyor.