Bi geleydi hele...

Yok bir gün anasınıfı sergisi, bir gün teknoloji tasarım sergisi. 

Bir gün oraya, bir gün buraya gezi.. 

Yok Matematik şenliği, yok oyun şenliği

O sınıfın gösterisi, bunun tiyatrosu. 

Yok şiir dinletisi, yok dans gösterisi.

Birgün 'yerimde olsam' pojesi, birgün ebeninki projesi... 

Arkadaş ne okulmuş beaaa. Yani bir rahat durun alaaşkına..

Görseniz valla sosyal etkinlikte özel okulu geçtik. Yoktur böyle bir özel okul yaa cidden. Kusasım geldi artık ya. 

Şu sene sonu bi geleydi hele...

Agudik gubidik işler için valla düüştüğümüz durumlara bak arkadaş. Eve ölüm geliyor yaaa resmen. Akşam eve gelince düşünüyorum. 'Bugün ne yaptın lan sen?' diye... hiçbirşey.. valla hiçbirşey...

Sene sonu gelmiş, sınavlar bitmiş, karne notlarını girmişim, konu da anlatmıyorum, adam akıllı öğrenci de gelmiyor zaten. Ama o zaman neden ben 5 buşukta eve gelince kendimi yatakta buluyorum da 11de zor kalkıyorum arkadaş?

Bütün iyi niyetimi yoplayarak işlerin altına elimi koyim dediğimde de karşımda bütün bu işlerden kaçan, 'Ne gerek var? Benim görevim mi' gibi tırt sebepler öne süren asalak tipleri beliriyor ki işte gerçekten onların enerjilerimizi götürdüğünü anlıyorum.