Her ne kadar bugün nöbetçi olsamda, 9 saat dersim olsa da... Ve her Salı günü olduğu gibi aşırı yorgun olsam da tadım yerindeydi aslında. Çünkü artık verrdiğim emeğin boşuna gitmediğini düşünüyordum. Değerdi bunlara...
Ama doğuda geçirdiğim her dakika, her saniye bana batıyordu. Boğuluyordum adeta. Nefret ediyor, tiksiniyordum o alçaklardan. Bu taraflara yaklaştıkça nefretim geçti. Çünkü daha az görüyordum onlardan. Önce twitter da TT olmuş bir başlık dikkatimi çekti. 'Ahmet Türk'. Sol gözünü görünce önce üzülemesem de (:) Yaa yok.. Bir polisin yaptığına kesinlikle inanmıyorum. İftira olduğundan eminim. Hatta Diyarbakır'da polis amirine tokat atan pislik kadın aklıma gelince o zaman kızdım işte polise.. Nasıl olur da yumruk atarsın? Gaffasına vurr gaffasına...
Konuyu kapattık diyelim her yerde çıkıyor karşıma. Kardeşim o kadar çok ki onlardan. Kurutmak lazım. Öyle böyle değil. Baksanıza daha düne kadar nasıl yardım yapacağımızı şaşıran kurum, şirket, sivil toplum örgütlerinin düşünmeden yardımlar yığdığını... Açık konuşayım 1 kurşumu bile yollamadım. Yollamam da... Yolda bulsam vermem. Mont, ayakkabı mı? Yakarım yine vermem. Küçük madur olan çocukları örnek gösterip beni ırkçılıkla suçlamayın. Bunları söylemeye hakkım var. Eğer bunların bu pankartı açma hakkı varsa benim de böyle düşünmeye hakkım var.
Aslında kimse kimseye vurmasa..
YanıtlaSilÇok kötüydü tv de izlediklerim.Ne kadar içim acıyor bir bilsen.
Niye böyle ki.Neyi bölüşemiyoruz ki şu üç günlük dünya da.
Çok yazık.Gençlerimize,insanlığımıza çok yazık.
Ben de vermedim,vermem de benim askerimi vursunlar sonra sıkıştıklarında benim devletimden benim askerimden yardım istesinler yok ya!Bu kadar alçak,bu kadar midesiz işte bu insanlar öldürmek için pusuya yattıkları askerin vereceği bir çift ayakkabıya muhtaç kaldılar Allah öyle büyük ki...
YanıtlaSil