Nefes alamıyoruz...

nefes alamıyoruz..

bekle gelecek derken hayat
bir bakışta yokolmuş düşler
ne kaldı geriye sayamadıklarımız
ardından boş bir bahara açan çiçekler
heryerde sessizliğin keskin nefesi
nem gibi yapışmış saçlarımıza
yürüdükçe üzerimize sıçrıyor karanlık
daha feci bir çığ yükleniyor omuzlarımız
tesadüfi bakışlara yer yok anılarımızda
tetikleyen birşeyler var hüzünleri
elimizi gezdiriyoruz yüzeyin sıcaklığında
yanan tenimiz değil halbuki
nefes almak güçleşiyor
nefes alamıyoruz..

hy. 09.06.2008
21.00

http://h-hyildirim.spaces.live.com/blog/cns!1A508CE2562052CC!775.entry