Hayatım aslında daracık bir kutu içinde, yapacakların oldukça sınırlı. Ama yine de yetiştirmekte güçlük çektiğim işlerim beni deli ediyor. Enerjisini sonuna kadar tüketip son noktada vücudunun iflas etmesini izlemek aslında acı verici. Üstelik yarın sabah erkenden kalkıp tekrar aynı servisle, aynı suratlarla, aynı okulun yollarını teperek, öğrencilerimin benden birşeyler beklenti içinde olduklarını hayal ederek büyük bir şevk içine girme zorunluluğunda hissetmesi insanın...
Gerçekten çok acı vericiymiş... :(
1iyokmu
Günlerin uzaması aslında hiç bir etki etmiyor hayatımıza.Yine aynı hızda geçiyor ve yetişemiyoruz bir türlü kendisine.
YanıtlaSilVe hayat.
Hayat o kadar durağan ki aslında.Her şey aynı sabah kalk işe git akşam olsun gel eve yat ve uyu.sabah kalk işe git...
Ve yorgunluk.
Neden dolayı yorgunum anlamıyorum ama çok yorgunum gerçekten, yorgun..
Teşekkürler mevu.. :))
YanıtlaSilSanırım yorgunluğumun nedenini anladım. Durağan hayata ayak uydurmak... gerçekten acı verici...
ewt ya ewt aynısını ben de hissediyom...:(
YanıtlaSil