Öğretmenliğe başlayalı 4 yıl geçmesine rağmen yapacağım ilk veli toplantısı için heyecan yok değil. Veli toplantısının tarihini söyler söylemez (saatinde) veliler çıkışta yanıma gelip "Hocam biz o vakitte müsait değiliz, çalışıyoruz..." demeye başladılar. Genel konu hatlaraını anlattım bitti, heyecan yoktu ama bakalım topluluk önündeki konuşmam nasıl olucam merak etmiyor değilim...
Bugün İstanbul'da ilk defa evime yabancı birisini davet ettim. Çok garip bir cümle oldu biliyorum aam aslında son derece normal bir faaliyet. Sadece İstanbul'a gelmem, buraya yerleşmem, evin her noktasını benim dizayn etmem, bütün sorumluluğun bende olması ve bütün bu inşaata misafir maksatlı bir yabancının girmesi beni garip bir ruh haline soktu. sevindim aslında... yedik, içtik, evimi çok beğendi, tahmin ettiğinden çok farklı kalitede birşey bulduğunu söyledi, sevindim. :)
Asıl konu bu değil. Dün akşam gelmiş geçmiş insanoğulları içinde beni en iyi anladığını düşündüğüm şahıs... İşte bu benim içini önemli olan evime konuk olacağını ve bu faaliyetin Çarşamba akşşamı gerçekleşeceğini söyledi. Elim ayağım dolaştı. Çok hareketli bir gece geçirmesek de Taksim, İstiklal'de bir yerlere takıldıktan sonra erkenden eve dönüp laflarız. Konuşulacak çooook şey var. Seni 4 gözle bekliyorum dostum, E.E.E...
Bu resim de Malazgirt'teki evde elektrikler gittiğinde çekmiş olduğum fotoğraf denemelerinden bir tanesi...
(Fotoğraf kaldırılmıştır..)
Karanlık odamda bir mum ışığı
Bu son alevleriydi
Sonra söndü
Bitecek sandım herşey
Oysa ki elektrikler geldiğinde
Herşeyin YENİDEN başlayacağını tahmin edemiyordum hayatın...
Ne mi oldu?
Yeniden doğuş...
